Καλως ηρθατε !

Καθίστε αναπαυτικά και ας ταξιδέψουμε παρέα!

17/5/10

«Δίχτυ λέξεων»


Ακραιφνής πόθος
λάμνει στης μέρας το φως
και κάνει το ψέμα
αλήθειας φυγά
ακούραστη έξη
της νύχτας θωριά
με μάτια θολά
με χέρια δεμένα
όνειρα σφαλιστά
στο κάστρο της σκέψης
στων λέξεων τα δίχτυα
πιασμένα πουλιά
λαβώθηκε η μοίρα
στέργει τη μοναξιά!

8 σχόλια:

Δημήτρης (Jim Bo) είπε...

Καλησπέρα Άγνωστη..

Προτιμώ να σε αποκαλέσω άγνωστή παρά να χρησιμοποιήσω το όνομα σου που είδα στο προφίλ σου και να σου πω «Καλησπέρα Νατάσα!!!» λες και σε γνωρίζω :-) Το ξέρω ότι συνηθίζεται αυτό στο διαδίκτυο, το να αποκτούν όλοι άμεσα οικειότητα με άτομα που δεν γνωρίζουν καθόλου στηριζόμενοι σε λίγα προσωπικά στοιχεία που μόλις έμαθαν, ακόμα κι αν τα στοιχεία αυτά περιορίζονται μόνο σε ένα όνομα. Κλείνω αυτή την παρένθεση και περνάω στον σχολιασμό μου. Θα μπορούσα να αρχίσω με τον κλασικό τρόπο για να φανώ αρεστός λέγοντας πως κι εγώ γράφω και διαβάζω ποίηση, μου αρέσουν τα ποιήματα κατά καιρούς αν το νιώθω μπορεί να γράψω ένα στιχάκι αλλά δεν μπορώ να πω ότι ασχολούμαι ενεργά με το αντικείμενο αυτό. Αλλά αυτό που μου κέντρισε την προσοχή είναι το ότι μια κοπέλα που ζει στο 2010 επέλεξε να φτιάξει ένα site στο οποίο βγάζει έντονα συναισθήματα και ρομαντισμό μέσω της ποίησης και αυτό μου κάνει εντύπωση μιας και σήμερα οι κοπέλες έχουν χάσει κάθε επαφή με το συναίσθημα και χάρηκα πολύ που είδα κάποια να διαφέρει από το σύνολο. Ίσως να βοήθησε σε αυτό και η ηλικία μας (ήμαστε σχεδόν συνομήλικοι εγώ είμαι 33), γιατί μεγαλώσαμε σε μια εποχή που προλάβαμε κάποια συναισθήματα. Για παράδειγμα προλάβαμε την εποχή που τα αγόρια στο σχολείο έψαχναν αφορμή να ζητήσουν τις σημειώσεις από τις συμμαθήτριες τους για να αποσπάσουν ένα χαμόγελο τους και λίγο την προσοχή τους.. Προλάβαμε την εποχή που αν μίλαγες στο προαύλιο του σχολείου με την κοπέλα που σου άρεσε, γινόσουν πρώτο θέμα στην τάξη.. Προλάβαμε την εποχή που υπήρχε ένα ρομαντικό διακριτικό και πλατωνικό φλερτ και σε μεγάλες ηλικίες. Το τι ήρθε μετά από αυτή την εποχή δεν χρειάζεται να το αναφέρω γιατί το βλέπουμε παντού γύρο μας και ένας άλλος λόγος που δεν θέλω να αναφερθώ στο σήμερα είναι γιατί η εικόνα που θα περιέγραφα θα ήταν άκρος αντίθετη από την αρμονική εικόνα του ιστολογίου σου. Απλά θα πω πως σήμερα έχει χαθεί το συναίσθημα στις σχέσεις και τη θέση του έχει πάρει κάτι άλλο.. κάτι που το βρίσκουμε όποτε θέλουμε σε αφθονία στο «κρεοπωλείο» της γειτονίας μας, τα οποία «κρεοπωλεία» δεν θα χτυπήσει καθόλου οι οικονομική κρίση, διότι σήμερα όλα στηρίζονται στο «ωμό κρέας» κι όταν συμβαίνει αυτό, η ποίηση σιωπά και γίνεται βουβός παρατηρητής μέσα από την χαραμάδα μιας ντουλάπας με ναφθαλίνη!!! Εγώ δεν ασχολούμαι με την ποίηση αλλά ασχολούμαι (από χόμπι) με τον κινηματογράφο που ίσως μπορούμε να πούμε πως σχετίζεται με την ποίηση μιας και τα δύο μεταδίδουν έντονα συναισθήματα, η ίδια η ποίηση και το σινεμά θεωρώ πως είναι συναισθήματα.. αρκεί να έχουμε την διάθεση να τα αισθανθούμε, αλλιώς είναι απλές λέξεις και εικόνες που εναλλάσσονται γρήγορα πάνω σε ένα λευκό πανί! Αν σε ενδιαφέρει ο κινηματογράφος το ιστολόγιο μου είναι: www.CineSthima.blogspot.com

Δεν ξέρω πότε θα διαβάσεις αυτό το σχόλιο οπότε θα κλείσω με όλα τα ενδεχόμενα της χρονικής στιγμής που μπορεί να το διαβάσεις και επιλέγεις το κατάλληλο: Καλή σου μέρα! Καλό Μεσημέρι! Καλό Απόγευμα! Καλό Βράδυ! Καληνύχτα και όνειρα ποιητικά :-)

(Ένας Άγνωστος)

Velvet είπε...

"στων λέξεων τα δίχτυα"
Πόθοι και φόβοι
σε φραγμούς σκιών
παγιδευμένοι
Δύσκολη προσπάθεια
το ξετύλιγμα..
Προσπάθησε όμως
Γεια σου Ν.
....

ΝΑΤΑΣΑ είπε...

Καλησπέρα Άγνωστε,
Να ' σαι καλά για τα όσα κατέθεσες!
Είμαστε ό,τι έχουμε ζήσει
ότι έχουμε μυρίσει
ό,τι έχουμε νιώσει
και αφουγκραστεί μες του καιρού το χάος!
Ο καθένας καταθέτει το στίγμα του...εγώ αυτό το λιτό blog !
Θα σε επισκεφτώ στον ιστότοπό σου...

ΝΑΤΑΣΑ είπε...

Όμορφη αυγή σαν απλωθούν στης μέρας το ζεστό φως οι διαυγείς στιγμές των στοχασμών μας! Η προσπάθεια ματώνει μα σείεται ο αδρανής μας κόσμος στη σύναξη των αστεριών κάθε που η καρδιά πάλλεται και νοσταλγεί...

Καλησπέρα καλέ μου Velvet ...

ΓΙΑΝΝΗΣ Β. ΚΩΒΑΙΟΣ είπε...

Να λοιπόν, Νατάσα, που τα "δίχτυα των λέξεων" στη σύγχρονη εκδοχή τους -ως διαδίκτυο των λέξεων- έπιασαν τον "άγνωστο" Δημήτρη, που σου άφησε το εξαιρετικό σχόλιο για τα αποθέματα ευαισθησιών που πρόλαβε η γενιά σας. Εγώ, επομένως, πρέπει να νιώθω πιο τυχερός, αφού ανήκω πλέον στη γενιά των '50, εξ ου και η προτροπή μου (τα Χριστούγεννα στο ιστολόγιό μου amfiaraos59.blogspot.com) "να γιορτάσουμε σαν παιδιά του '60"!
Νατάσα μου, οι λέξεις απέμειναν πια οι πιο πιστοί μας σύντροφοι. Των ποιητών, εννοώ. Γιατί σε αυτούς που εκπροσωπούν μηχανισμούς, είναι το πιο τοξικό όπλο! Πάρε για παράδειγμα τη μίζα, που ντύθηκε χθες "χορηγία"...

ΝΑΤΑΣΑ είπε...

Καλησπέρα Γιάννη.
Σίγουρα κάθε γενιά έχει το στίγμα της...θα φανεί στο πέρας του χρόνου για το τι αφήνει η κάθε μια! Είματε ό,τι ρουφήξαμε στο καιρό της νιότης μας...και σίγουρα όποιος έχει το χάρισμα να ακούει και να νιώθει...μαθαίνει να τα διαχέει με τον τρόπο του...εγώ με τις φτωχές μου λέξεις!
Πόσο δίκιο έχεις σε ό,τι είπες...
Να 'σαι καλά Γιάννη και πάντα να έχεις αφορμές έμπνευσης να γράφεις...αυτό είναι όπλο εν δυνάμει σήμερα!

Νimertis είπε...

μετά από πολύ καιρό απολαμβάνω ξανά την γραφή σου Νατάσσα... και τούτο είναι πολύ όμορφο... αυτός ο ακραιφνής πόθος με συνεπήρε... ρίγος με διαπέρασε, καυτές ανάσες... να σαι καλά!

ΝΑΤΑΣΑ είπε...

Τι δύναμη που έχει το ταίριασμα των λέξεων...να φτάνουν να ριγούν τη χορδή των συναισθημάτων...σαν άρωμα μεθυστικό που πναιέται στον αέρα...σαν κάτι να θυμίζει ... στον καθένα μας!
Ευχαριστώ για το πέρασμα Νιμερτή!Να ΄σαι καλά!Ευχαριστώ!